Οι Έλληνες εκλογείς είναι 7,8 εκατομ., ιδιαίτερα ακμαίοι και ικανοί πολιτικά.

1. Όπως γράψαμε και εξηγούμε για πολλοστή φορά (βλ. 7.800.000 (επτά εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες) είναι οι Έλληνες εκλογείς και όχι 9,8 εκατ. .) με τους πραγματικούς καταγεγραμμένους εκλογείς και όχι συμπεριλαμβανομένων των συμπατριωτών μας μονίμων κατοίκων εξωτερικού (στους οποίους ΔΕΝ αναγνωρίζεται δικαίωμα ψήφου στην αλλοδαπή όπου ευρίσκονται, οπότε γιατί προσμετρώνται;) ούτε συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών συμπατριωτών μας που αποδιώχθηκαν από την πατρίδα μας εξαιτίας των μνημονίων τα τελευταία έξι δίσεκτα χρόνια, η βάση υπολογισμού του εκλογικού σώματος είναι 7,8 εκατομμύρια, ενήλικες, μόνιμοι, νόμιμοι, Έλληνες πολίτες. Συνεπώς, η συμμετοχή στις εκλογές της 20/9/15 είναι 70%, ποσοστό υψηλότερο όλων εντός της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. . Αλλά χαμηλότερο του 83% που ήταν η συμμετοχή τον Μάιο 2012.
2. Τόσο όσοι υπερψήφισαν Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ όσο και αυτοί που απείχαν, βρίσκονται στην ίδια πολιτική, οι μεν ενεργά οι δε παθητικά, αποδοχής της μνημονιακής κυριαρχίας και ανάθεσης στον Τσίπρα της διαχείρισής της. Αριθμητικά, συμποσούνται (μαζί με ΑΝΕΛ, την ΧΑ και την ΛΑΕ) περίπου σε όσους ψήφισαν «ΟΧΙ» την 5/7/15 (3,6 εκατ.). Πολιτικά συνεπάγεται πως η πρόταση εξόδου από την Ευρωζώνη και επανάκτησης της δραχμής ως νομίσματος, απορρίφθηκε ηχηρά από την πλειοψηφία των «ΟΧΙ», με απαξιωτική επίπτωση στο εγχείρημα της ΛΑΕ και τους εκπροσώπους της. Τελικά, επειδή δεν παρουσιάστηκε αξιόπιστη και επεξεργασμένη εναλλακτική πολιτική πρόταση στο Γ’ μνημόνιο (το «αριστερό»), επιλέχθηκε από το κοινωνικό σώμα είτε η 2η «ευκαιρία» στον Τσίπρα είτε η αποχή. Δεν έπεισαν ούτε πείθουν οι ιδεοληψίες. Επίσης, δεν επιλέχθηκαν άλλα «αντιμνημονιακά»  κόμματα ούτε υπαγωγή στα «μνημονιακά». Να εξετασθεί ως επιμύθιο, επιπλέον, ο συνυπολογισμός της απουσίας αυτοκριτικής και του πληθωρισμού αλαζονείας και έπαρσης, στην πολιτική εκμηδένιση της ΛΑΕ και άλλες μικρογραφίες της.
3. Εφόσον πεδίο άμεσης σύγκρισης εκλογικά-πολιτικά τίθεται εύλογα το πρόσφατο δημοψήφισμα της 5/7/15, ας παρατηρήσουμε πως α) οι ψηφίσαντες τον Σεπτέμβριο είναι 600.000 (και όχι 1.000.000) λιγότεροι από τον Ιούλιο, όσες είναι και οι ψήφοι που απώλεσαν αθροιστικά ΣΥΡΙΖΑ+ΝΔ+ΑΝΕΛ και, β) τις μικρότερες απώλειες είχε η ΧΑ που «αντιμνημονιακά» σπεκουλάρει στην κατακραυγή για την λαθρομετανάστευση, τις δε μεγαλύτερες (ποσοστιαία) το Ποτάμι που μεταγγίστηκε στην Φώφη και τους Κώστες και αποξηράθηκε με την αντιμνημονιακή-αντισυστημική πολεμική. Αυτές ίσως είναι συντεταγμένες ενός νέου πολιτικού στίγματος στην πατρίδα μας.
4. Αυτοί οι 600.000 που απείχαν όπως και η πλειοψηφία των νέων ψήφων Β. Λεβέντη (+69%), φαίνονται να είναι η μαγιά και η μαμή της διάδοχης εποχής στην χώρα μας , κατόπιν της «μεταπολίτευσης». Είναι αχειραγώγητοι και απροκατάληπτοι, αμορφοποίητοι και ανοργάνωτοι ακόμη αλλά συνθέτουν μια μάζα που χειραφετείται. Αναζητώντας προσανατολισμό και διέξοδο, στην μετά τη «μεταπολίτευση» εποχή, βέβαια υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες και εμπόδια αλλά σε σχέση με το 1974 έχουμε πληρέστερη επίγνωση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας όπως και της αξίας της Α.Ο.Ζ. . Σε ένα ρευστό -και εκ τούτου πιθανά διαμορφώσιμο γεωπολιτικό περιβάλλον- που δεν υπήρχε στον διπολισμό του ’74. Με την εμπειρία εκείνης, της τότε προδοσίας, σήμερα να μας γρηγορεί.

Σε ένα δημοκρατικό-πατριωτικό μέτωπο του ελληνισμού, στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στην απανταχού ομογένεια, ως προμαχώνα πολιτισμού και δημιουργίας στην ανατολική Μεσόγειο και στην Βαλκανική έναντι επανόδου της βαρβαρότητας, κάθε γεωγραφικής και ιδεοληπτικής προέλευσης.

Ας ξαναγίνουμε πολίτες (στην πόλη του) καθένας μας.

Νίκος Καραβαζάκης

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2015/09/78.html