Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

WSJ: Η Γερμανία δεν έχει κάνει μεταρρυθμίσεις που ζητά από την Ελλάδα


Σε άρθρο με τίτλο «Η Γερμανία δεν έχει πάρει κάποια από τα οικονομικά φάρμακα που συνταγογραφήθηκαν για την Ελλάδα», η Wall Street Journal επισημαίνει ότι οι περισσότερες από τις μεταρρυθμίσεις στην Αθήνα σχετίζονται με την αγορά εργασίας, την πρόνοια και τα μέτρα του προϋπολογισμού που η Γερμανία θέσπισε το 2003 και το 2004, όταν πάλευε να αντιμετωπίσει την υψηλή ανεργία και τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Κάποια άλλα - όπως η άρση των περιορισμών για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και η απελευθέρωση του κλάδου των φαρμακείων – προχωρούν ένα βήμα παραπέρα και ίσως βρίσκονταν αντιμέτωπα με πολιτικές και νομικές αντιδράσεις, εάν κάποιος επιχειρούσε να τα εφαρμόσει στη Γερμανία.

Ενώ οι περισσότεροι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι η οικονομική μηχανή της Γερμανίας δεν χρειάζεται επειγόντως επιδιόρθρωση, το γεγονός ότι το Βερολίνο αποφεύγει να προχωρήσει σε κάποια από τα μέτρα που συνταγογραφεί για άλλες χώρες θα μπορούσε να ενισχύει τη λαϊκίστικο αφήγημα που κερδίζει έδαφος σε όλη την Ευρώπη – ότι μια Ευρώπη υπό την Γερμανία είναι αποφασισμένη να τιμωρήσει την Ελλάδα.

Οι οικονομολόγοι έχουν επικρίνει τη Γερμανία για τους ιδιαίτερα προστατευτικούς νόμους σε εργασιακά θέματα, τους απαρχαιωμένους κανόνες που εμποδίζουν τον ανταγωνισμό σε κλάδους όπως οι ασφάλειες και η παροχή νομικών υπηρεσιων και για την πρόσφατη κατάργηση παλαιότερων αλλαγών.

Στο πλαίσιο της συμφωνίας, οι πιστωτές θέλουν η Ελλάδα να άρει τις εξαιρέσεις που επιτρέπουν στους εργαζομένους να βγαίνουν πρόωρα σε σύνταξη – πριν τα 67 – και να εξορθολογίσουν το περίπλοκο συνταξιοδοτικό σύστημα.

Ωστόσο, όταν η Γερμανία άρχισε να αυξάνει το όριο συνταξιοδότησης στα 67 έτη το 2007, επέλεξε να το κάνει με πιο αργούς ρυθμούς, κλιμακωτά έως το 2029. Πέρυσι μείωσε και πάλι το όριο συνταξιοδότησης για κάποιους εργαζομένους και αύξησε τις συντάξεις για άλλους, με πολλά οικονομικά ινστιτούτα να επικρίνουν την κίνηση αυτή ως δημοσιονομικά ανεύθυνη, αναφέρει η Wall Street Journal.

Η αναμόρφωση της αγοράς εργασίας της Γερμανίας που έγινε πριν από μια 10ετία χαιρετίστηκε την εποχή που έγινε ως βαθιά και περιελάμβανε σημαντικές περικοπές για τα γενναιόδωρα επιδόματα ανεργίας. Ωστόσο οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να απολαμβάνουν κάποια από τα αυστηρότερα στην Ευρώπη πλαίσια νομικής προστασίας σε ό,τι αφορά την απόλυσή τους και γενναιόδωρες άδειες.

Πέρυσι, οι Γερμανοί εργαζόμενοι εργάστηκαν λιγότερες ώρες απ' ό,τι οι εταίροι τους στον ΟΟΣΑ, αν και η παραγωγικότητα σε όρους ΑΕΠ ανά ώρα εργασίας ήταν περίπου 70% υψηλότερη στη Γερμανία απ’ ό,τι στην Ελλάδα.

Τα μέτρα που θέλει η Γερμανία να εφαρμόσει η Ελλάδα περιλαμβάνουν την «πλήρη απελευθέρωση» της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, συνεχίζει το άρθρο.

Το καθεστώς των Κυριακών και των δημόσιων αργιών «ως ημέρες ανάπαυλας από την εργασία και πνευματικής βελτίωσης» κατοχυρώνεται στο γερμανικό Σύνταγμα και εφαρμόζεται αυστηρά, αν και υπάρχουν κάποια παραθυράκια.

Η χαλάρωση των κανόνων για την ιδιοκτησία των φαρμακείων είναι ακόμα ένα μέτρο που πρέπει να εφαρμόσει η Γερμανία. Το 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε στη Γερμανία και την Ιταλία στη δικαιοσύνη για τους περιορισμούς στα φαρμακεία, με το δικαστήριο ωστόσο να θεωρεί ότι είναι δικαιολογημένοι για λόγους δημόσιας υγείας.

Η Γερμανία «έχει ακόμα πολλές αδυναμίες» σχολίασε στην εφημερίδα ο Μαρτσέλ Φράτσερ, επικεφαλής του ινστιτούτου οικονομικών ερευνών DIW. «Αλλά το θέμα είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης».

zougla.gr , pyli-apokalypseis
 See more at: http://www.diadrastika.com/2015/07/germania-den-exei-kanei-metarrythmiseis-pou-zita-apo-tin-ellada.html#sthash.9RAJSDJM.dpuf

ΝΕΑ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ DNA ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΕΝΩΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (ΒΙΝΤΕΟ)



ΓΕΝΕΣΗ ΚΕΦ.6 ἰδόντες δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ (ελοχίμ) τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἀπὸ πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο.

βλέποντας οι γιοι τού Θεού τις θυγατέρες των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίες, πήραν για τον εαυτό τους γυναίκες από όλες όσες διάλεξαν.

Η ολοκληρωτικά παραφρασμένη παλαιά διαθήκη απο τους 72 ραβίνους, και η νέα έρευνα που αποδεικνύει ότι αυτά τα όντα που διασταυρώθηκαν με τις γυναίκες των ανθρώπων δεν ήταν ούτε «ούτε άνθρωποι, ούτε Νεάντερταλ».


Δείτε το βίντεο και μετά διαβάστε το παρακάτω κείμενο:




Νέα αποτελέσματα γονιδιώματος από δύο εξαφανισμένους συγγενείς του ανθρώπου υποδηλώνουν ότι αυτές οι «αρχαΐζουσες» ομάδες αναπαρήχθησαν με τους ανθρώπους ο ένας με τον άλλον πιο εκτεταμένα από ό, τι παλαιότερα ήταν γνωστό.

Τα αρχαία γονιδιώματα, ένα από τον Νεάντερταλ και ένα από μια διαφορετική αρχαία ομάδα ανθρώπων, οι αποκαλούμενοι Denisovans, παρουσιάστηκαν στις 18 Νοεμβρίου σε μια συνεδρίαση της Βασιλικής κοινωνίας του Λονδίνου. Αναφέρουν ότι η διασταύρωση συνεχίστηκε μεταξύ των μελών των διαφόρων αρχαίων ανθρώπων-όπως είναι οι ομάδες που ζουν στην Ευρώπη και την Ασία πάνω από 30.000 χρόνια πριν, συμπεριλαμβανομένου ενός-ακόμη άγνωστου προγόνου του ανθρώπου από την Ασία.

«Αυτό που ξεκινάει να προτείνεται είναι αυτό που βλέπουμε σε έναν τύπο κόσμου του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών – ότι υπήρχαν πολλοί πληθυσμοί ανθρωποειδών», λέει ο Mark Thomas, ένας εξελικτικός γενετιστής στο University College του Λονδίνου, ο οποίος ήταν στη συνάντηση, αλλά δεν συμμετείχε στην εργασία.

Το πρώτο Νεάντερταλ

Όλοι οι άνθρωποι των οποίων η καταγωγή προέρχεται έξω από την Αφρική οφείλουν περίπου 2% του γονιδιώματός τους στους (αποκαλούμενους) Νεάντερταλ. Και ορισμένοι πληθυσμοί που ζουν στην Ωκεανία, όπως η Παπούα στη Νέα Γουινέα και οι Αυστραλιανοί Aboriginals, πήραν περίπου 4% του DNA τους από την ανάμειξη των προγόνων και των Denisovans, οι οποίοι πήραν το όνομά τους από τη σπηλιά στα Αλτάι Όρη της Σιβηρίας, όπου αποκαλύφθηκαν. Η σπηλιά εξακολουθεί να περιέχει υπολείμματα μεταξύ 30.000 και 50.000 χρόνια πριν.

Το νέο γονιδίωμα Denisovan δείχνει ότι αυτός ο αινιγματικός πληθυσμός υπήρξε εδώ γύρο: δήλωσε ο Reich, στη συνεδρίαση- ότι διασταυρώθηκαν με τους Νεάντερταλ και με τους προγόνους των ανθρώπινων πληθυσμών που ζουν σήμερα στην Κίνα και σε άλλα μέρη της Ανατολικής Ασίας, εκτός από τους ωκεάνειους πληθυσμούς. Το πιό εκπληκτικό, είπε ο Reich, τα νέα γονιδιώματα δείχνουν ότι οι Denisovans διασταυρώθηκαν με έναν άλλο εξαφανισμένο πληθυσμό των αρχαίων ανθρώπων που έζησαν στην Ασία πάνω από 30.000 χρόνια πριν, που δεν είναι ούτε άνθρωποι ούτε Νεάντερταλ.

Η συνάντηση ήταν γεμάτη με εικασίες σχετικά με την ταυτότητα αυτού του νέου πληθυσμού των ανθρώπων. «Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα», λέει ο Chris Stringer, παλαιοανθρωπολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, ο οποίος δεν συμμετείχε στις εργασίες.

Ολες τις απαντήσεις με αποδείξεις απο πατερικά κείμενα σχετικά με την παλαιά διαθήκη τους ελοχίμ και νεφελίμ, θα τις βρείτε στον νέο «τόμο 43″ του Γιατί και πώς ζούν ανάμεσά μας ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΗΡΘΑΝ ΣΤΗ ΓΗ.

Επιμέλεια άρθρου: Vagedim

Πηγή: eleysis-ellinwn  ,   agnosto -
See more at: http://www.diadrastika.com/2015/07/dna-agnosta-onta-enothikan-me-gynaikes-anthropon.html#sthash.yyJIas0h.dpuf

ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ: Στην Βεργίνα, τάφος περιέχει εξοπλισμό του Μ. Αλεξάνδρου. Πιστοποιήθηκε.


Για πρώτη φορά πιστοποιήθηκε επίσημα ότι βρίσκονται σε  ελληνικά χέρια αντικείμενα που ανήκαν στον Ελληνα κατακτητή της Ασίας,  τον Βασιλέα των Βασιλέων Μ.Αλέξανδρο και συγκεκριμένα για την ίδια την  πανοπλία του!

Την ίδια στιγμή επιβεβαιώνεται ότι ο Φίλιππος ο Β” ο πατέρας  του μεγάλου στρατηλάτη όντως έχει θαφτεί στην Βεργίνα αλλά αυ΄το ήταλ  λίγο πολύ γνωστό.

Μια εξαιρετική αρχαιολογική αποκάλυψη έρχεται στο προσκήνιο και φαίνεται πως αλλάζει τα δεδομένα για τους τάφους της Βεργίνας.

Σήμερα, 2.300 χρόνια μετά, οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον  παλαιοανθρωπολόγο Αντώνη Μπαρτσιώκα, ανακάλυψαν μεταξύ άλλων ότι το οστό  στο γόνατο του Φιλίππου φέρει ακόμα την οπή από τον τραυματισμό του  στην μάχη. Παράλληλα μετά από μελέτη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι βρήκαν  και αντικείμενα της πανοπλίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.




Η νέα επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο έγκυρο αμερικανικό  επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences  (PNAS). Μετά από ενδελεχή μελέτη, η επιστημονική αυτή ομάδα από την  Ελλάδα και την Ισπανία, υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Μπαρτσιώκα και του  Juan Luis Arsuaga, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα σκελετικά υπολείμματα  του Φιλίππου Β’ όντως βρίσκονται στη Βεργίνα, όχι όμως στον Τάφο Ι, όπως  ήταν η γενική άποψη μέχρι σήμερα αλλά στον Τάφο ΙΙ. Αυτή είναι η πρώτη  φορά που τα οστά του Τάφου Ι στη Βεργίνα εξετάστηκαν από  παλαιοανθρωπολόγους ενδελεχώς με τις πιο σύγχρονες μεθόδους.

Για πρώτη φορά λοιπόν αποδεικνύεται ότι:

-Ο Φίλιππος Β’ είναι όντως θαμμένος στη Βεργίνα. Πιστοποιήθηκε ότι  ένα οστούν από τον Τάφο Ι στη Βεργίνα με μία τρύπα στο γόνατο είναι το  κουτσό πόδι του Φιλίππου Β’.


(Το κουτσό πόδι του Φιλίππου με την τρύπα από το δόρυ που διαπέρασε το γόνατό του κατά τη διάρκεια της μάχης)

-Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, τρία χρόνια πριν από τη δολοφονία του το  336 π.Χ., κατά τη διάρκεια μάχης, ο Φίλιππος τραυματίστηκε από ένα δόρυ  που πέρασε μέσα από το πόδι του και τον κατέστησε κουτσό. Μετά από  2,300 χρόνια, αυτό το εντυπωσιακό οστούν φέρει ακόμα την οπή που  προκάλεσε το δόρυ. Το οστούν έχει επίσης υποστεί αγκύλωση μεταξύ της  κνήμης και του μηρού, που δείχνει ότι το άτομο κούτσαινε, γεγονός που  συνάδει με αυτά που ξέρουμε για τον Φίλιππο Β’.


(Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι η συγκεκριμένη άνω και κάτω γνάθος που
 βρέθηκε στον βασιλικό τάφο της Βεργίνας ανήκει στον Βασιλιά Φίλιππο)


 -Μαζί με τον Φίλιππο Β’ πιστοποιήθηκε ότι είναι θαμμένη η τελευταία  γυναίκα του Φιλίππου, Κλεοπάτρα, μαζί με το νεογέννητό της – τους  οποίους δολοφόνησε η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα.


(Οστά της Βασίλισσας Κλεποπάτρας)

-Επιβεβαιώθηκε ότι στον Ταφο ΙΙ είναι θαμμένος ο ετεροθαλής αδελφός  του Μ. Αλεξάνδρου. Η ομάδα μάλιστα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μερικά  αντικείμενα από την πανοπλία του Τάφου ΙΙ πρέπει να ανήκουν στον ίδιο το  Μ. Αλέξανδρο και όχι στον Αρριδαίο.Ο Αρριδαίος, ετεροθαλής αδελφός του  Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν ανίκανος για μάχη, αλλά απλά κατά την διάρκεια  της στέψης του, είχε χρησιμοποιήσει μερικά από τα αντικείμενα που ανήκαν  στον αδελφό του.




Tο σημαντικότερο όμως επακόλουθο της έρευνας είναι ότι για πρώτη φορά  μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα κατέχει αντικείμενα  που ανήκουν στην πανοπλία του γνωστότερου παγκοσμίως βασιλέα της  αρχαιότητας, του Μ. Αλέξανδρου.Η εργασία αυτή αλλάζει σημαντικά τα  δεδομένα στη Βεργίνα.






(Ο καθηγητής Αντώνιος Μπαρτσιώκας)

video platformvideo managementvideo solutionsvideo player

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Κρανιά – κράνα μια ελληνική υπερτροφή-φάρμακο. Ποιές οι διάφορες με τα κράνμπερι.



Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης διαπιστώθηκε πως τα κράνα είναι σημαντικής διατροφικής αξίας, καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά ενώ η συνολική αντιοξειδωτική τους ικανότητα είναι υψηλότερη από κάθε άλλο φρούτο με το οποίο συγκρίθηκαν...

Έρευνες απέδειξαν ότι τα κράνα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe) αλλά και βιταμίνη C (103 mg/100 g), καθώς και υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (4873 mg/100 g, περισσότερο από φράουλες, πορτοκάλια και ακτινίδια), καροτίνη και τανίνες. Οι ουσίες αυτές έχουν αντιοξειδωτικές και στυπτικές ιδιότητες. Αποτελούν τονωτικό του ανθρώπινου οργανισμού και ρυθμίζουν το πεπτικό σύστημα. Τα κράνα περιέχουν την υψηλότερη ποσότητα σε ανθοκυάνες σε σύγκριση με τα σμέουρα, τα βατόμουρα και τα φραγκοστάφυλα
Oι Αρχαίοι Έλληνες τη χρησιμοποιούσαν για παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος, της δυσπεψίας, και της καρδιάς διότι μπορούσε πολλές φορές να θεραπεύει αυτές τις παθήσεις. Ακόμη δίνει ενέργεια στον οργανισμό μετά από σκληρές εργασίες που τον καταπονούν. Τα κράνα επίσης περιέχουν βιταμίνες Α και C και πολλά αντιοξειδωτικά και μεταλλικά στοιχεία όπως ο σίδηρος. Επομένως δε φαίνεται περίεργο που η Κινεζική ιατρική χρησιμοποιούσε τα κράνα για αιώνες.

Τα κράνα βελτιώνουν την όραση και τη μνήμη. Τα αντιοξειδωτικά θωρακίζουν τον οργανισμό και επιβραδύνουν τη γήρανση γιατί απομακρύνουν από τα κύτταρα, τις ελεύθερες ρίζες. Τα φλαβονοειδή έχουν αντιθρομβωτική δράση και μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου πολλών χρόνιων ασθενειών, όπως ο καρκίνος, το εγκεφαλικό και η στεφανιαία νόσος.
Τα Κράνα:
αποτελούν πλούσια πηγή βιταμίνης C, πηγή βιταμίνης E
περιέχουν ισχυρά φυσικά αντιοξειδωτικά
περιέχουν μηδενικά λιπαρά και χοληστερόλη

Τα κράνα είχαν την υψηλότερη τιμή αντιοξειδωτικής δραστηριότητας. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αυτών των τιμών παρατίθενται αντίστοιχες τιμές και από άλλα είδη και ποικιλίες νωπών καρπών:
Κράνα Ντούλια1 (μεγαλόκαρπα) 54,8
Κράνα Ντούλια2 (μικρόκαρπα) 100,8
Κράνα Ηλέκτρα 99,6
Κράνα από περιοχή Νάουσας 76,1
Βερίκοκα 3,5
Φράουλες 48,0
Ροδάκινα 7,00 – 17,02
Αχλάδια 20,0 – 29,60
Κεράσια 15,5 – 41,04
Μήλα 7,0 – 32,0
Μούρα μαύρα Κ. Στυλιανίδης 61,6
Βύσσινα 32,5 – 35,3


Η Κρανιά ή και κρανειά ή μαυροβεργιά (επιστημονική ονομασία Cornus) είναι φυλλοβόλο δέντρο (και θάμνος). Ανήκει στα αγγειόσπερμα, στην οικογένειας των Κρανειοειδών (Cornaceae). Χαρακτηρίζεται από πυκνό φύλλωμα. Τα άνθη της είναι κίτρινα με τέσσερα πέταλα και οι καρποί της σφαιρικοί με έντονο κόκκινο χρώμα και ξινή γεύση - ονομάζονται κράνα. Η περίοδος ανθοφορίας της είναι νωρίς την άνοιξη ενώ η περίοδος καρποφορίας της είναι τους φθινοπωρινούς μήνες, Οκτώβριο και Νοέμβριο. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή με μικρή διαφορά στο χρώμα της εσωτερικής από την εξωτερική όψη. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο φυτό στην Ευρώπη.

Η κρανιά είναι πασίγνωστη από την αρχαιότητα, από την εποχή του Ομήρου με το όνομα “Κράνεια”. Στα πολύ παλιότερα χρόνια τα κράνα πρέπει να είχαν κα μαγικές ιδιότητες, αν πιστέψουμε τον Όμηρο που βεβαιώνει ότι η φοβερή Κίρκη παρέθεσε στον Οδυσσέα και την παρέα του, για τροφή, «καρπόν κρανείας και άκυλον βάλανον», κράνα και πουρναρίσια βαλανίδια. Μάλιστα, σύμφωνα με το Θεόφραστο, το ξύλο της κρανιάς ήταν σκληρό και το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν μπαστούνια, κυνηγητικές λόγχες, πολεμικά ακόντια, και τόξα. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν τον Δούρειο Ίππο με ξυλεία κρανιάς από το ιερό δάσος του Απόλλωνα. H κρανιά αποτελεί ένα πολύτιμο και ενδιαφέρον είδος, καθώς από την αρχαιότητα ήταν γνωστές οι φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού, ενώ επειδή δεν έχει πολλούς εχθρούς και ασθένειες, μπορεί να καλλιεργηθεί ως βιολογική καλλιέργεια.

Η κρανιά ανθίζει νωρίς τον χειμώνα (Ιανουάριο-Φεβρουάριο) και η άνθηση διαρκεί περίπου 45-50 ημέρες, ενώ το ξύλο της είναι πολύ σκληρό και έχει μεγάλη αντοχή στη θραύση. Από τα αρχαία χρόνια, λόγω αυτών των ιδιοτήτων του, χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία βελών και δοράτων. Οι καρποί της είναι στυφοί στην αρχή και με την πλήρη ωρίμανση γίνονται εδώδιμοι. Έχουν πολλά αντιοξειδωτικά (φλαβονοειδή και ανθοκυάνες) με αποτέλεσμα να αποτελούν ένα πολύ σημαντικό φαρμακευτικό φυτό. Επίσης, η περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C και βιταμίνη Α είναι υψηλή. Περιέχουν ακόμη τανίνες, πηκτίνες και πολλά μεταλλικά στοιχεία όπως είναι ο σίδηρος.

Τα κύρια χημικά συστατικά των κράνων είναι οι ανθοκυάνες που αποτελούν φυτικές υδατοδιαλυτές χρωστικές που ανήκουν στα φλαβονοειδή. Δίνουν στους καρπούς και στα άνθη έντονα χρώματα (πορτοκαλί, κόκκινο, μοβ, μπλε, κ.λπ.).

Οι καρποί που περιέχουν ανθοκυάνες θεωρούνται προστατευτικοί τόσο για την καρδιά όσο και ενάντια στον διαβήτη. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις ημέρες μας τα κράνα χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της διάρροιας και των εντερικών παθήσεων λόγω των τανινών που περιέχουν. Επίσης, ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά. Σε χώρες της Ασίας, τα κράνα χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του διαβήτη.

Στο μεταξύ, πολύτιμο είναι και το ξύλο της κρανιάς, το οποίο και χρησιμοποιείται στην κατασκευή διαφόρων μικροκατασκευών και εργαλείων (μπαστούνια, γκλίτσες, βέργες, πίπες κ.λπ.). Από τον φλοιό προέρχεται κόκκινη βαφή, με την οποία παλαιότερα βάφονταν δέρματα, ενώ με τους καρπούς έβαφαν αβγά. Επίσης παράγεται ένα παραδοσιακό λικέρ.


Tο κράνο συγχέεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων με τα ξενόφερτα κράνμπερι (Vaccinium macrocarpon), το οποίο συγγενεύει με το μύρτιλλο. Άλλωστε οι καρποί του κράνμπερι έχουν σκούρο βυσσινί χρώμα ενώ αντίθετα το κράνο έχει κόκκινους γυαλιστερούς καρπούς και είναι πολύ πιο πλούσιο σε διατροφικά στοιχεία.

Η σύγχυση αυτή δυστυχώς έχει φέρει σε δυσμενή θέση τους παραγωγούς κράνου και προϊόντων αυτού καθώς πολλές φορές κυρίως σε καταστήματα delicatessen, κάβες και σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ πωλούνται κράνμπερι ως κράνα, τα οποία εισάγονται κυρίως από χώρες του εξωτερικού με ότι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους τους καλλιεργητές.
Το θέμα όπως είναι φυσικό αδυνατίζει τη θέση των καλλιεργητών οι οποίοι παλεύουν για να δώσουν στο κράνο την υπεραξία ενός σούπερ τροφίμου (ενός τροφίμου που συγκεντρώνει δηλαδή πολλά θρεπτικά, όπως η σπιρουλίνα, το ιπποφαές κλπ.).

Η σύγχυση ωστόσο υπάρχει, όχι μόνο μεταξύ των καταναλωτών, αφού με μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο, ειδικά σε ιστοτόπους με θέματα διατροφής, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι κράνα και κράνμπερις συγχέονται σε τέτοιο βαθμό σαν να πρόκειται για το ίδιο φρούτο!

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος,

medlabnews.gr , 
ksipnistere -
See more at: http://www.diadrastika.com/2015/07/krabia-krana-ellhnikh-superfood-farmako.html#sthash.hNgq0fRb.dpuf

Το σπήλαιο του Πανός στην Ακρόπολη


Στη βορειοδυτική πλευρά του Ιερού Βράχου

Στη σκιά του η συντρόφισσα της Λυσιστράτης, Μυρρίνη, άφησε στα κρύα του λουτρού τον σύζυγό της Κινησία μένοντας πιστή στον όρκο σεξουαλικής αποχής που είχε δώσει ώστε να πιεστούν οι άνδρες και να σταματήσουν τον πόλεμο.

Στις κόγχες του οι Αθηναίοι άφηναν λιχουδιές και δώρα για τον θεό που έβαλε το χέρι του ώστε να νικήσουν τους Πέρσες στη Μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. Στα τοιχώματά του τα πιτσιρίκια που έπαιζαν στην περιοχή ανακάλυψαν μια τοιχογραφία ενός αγίου το όνομα του οποίου δεν γνώριζαν και έτσι άρχισαν να λατρεύουν εκεί τον δικό τους άγιο: τον Άγιο Αλανιάρη.

Είναι ένα από τα πολλά σπήλαια που χάσκουν στη βορειοδυτική πλευρά του Ιερού Βράχου και ήταν αφιερωμένο στον τραγοπόδαρο θεό προστάτη των βοσκών, των δασών και των κυνηγών και ακούραστο εραστή, Πάνα. Πώς βρέθηκε όμως ο γιος του Ερμή και κατ' άλλους του Ουρανού ή του Διός που γεννήθηκε στα αρκαδικά βουνά να λατρεύεται στα ριζά του βράχου της Ακρόπολης, στην καρδιά της Αθήνας;


Η ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται τις κρίσιμες ώρες πριν από τη μάχη του Μαραθώνα. Οι Αθηναίοι χρειάζονται βοήθεια και στέλνουν αγγελιαφόρο στη Σπάρτη τον Φειδιππίδη για να ζητήσει τη συνδρομή των Λακεδαιμονίων. Εκείνοι προφασίζονται πως δεν μπορούν να συνδράμουν τους Αθηναίους λόγω κάποιας θρησκευτικής τελετής. Ο Φειδιππίδης παίρνει τον δρόμο της επιστροφής βαθιά προβληματισμένος για το τι μέλλει γενέσθαι.
Στον δρόμο του, όπως μαρτυρεί και ο Ηρόδοτος, συναντά τον Πάνα που του υπόσχεται πως θα στηρίξει τον αγώνα των Αθηναίων. Πράγματι εμφανίστηκε στο πεδίο της μάχης και άρχισε να φωνάζει δυνατά και επαναλαμβανόμενα το όνομά του. Οι Πέρσες τρόμαξαν υπερβολικά και οι Αθηναίοι εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να κερδίσουν τη μάχη.


Όταν τελείωσε η πολεμική περιπέτεια, το 490 π.Χ., οι Αθηναίοι επέλεξαν το συγκεκριμένο σπήλαιο για να τιμήσουν τον θεό που τους υποστήριξε. Λάξεψαν πάνω στον βράχο μικρές κόγχες για να αποθέτουν τις προσφορές τους: ειδώλια, μικρά γλυκά από μέλι και γάλα, αλλά και ανάγλυφα που απεικονίζουν τον τιμώμενο θεό μαζί με τον κατά μία εκδοχή πατέρα του Ερμή ή με Νύμφες, ενώ ίδρυσαν και άλλα μικρά ιερά για τη λατρεία του στην Πάρνηθα, στη Βάρη και τον Μαραθώνα.
Το σπήλαιο του θεού που συμβόλιζε την ασυγκράτητη σεξουαλική ορμή επέλεξε και ο Αριστοφάνης για να τοποθετήσει τη σκηνή όπου ο Κινησίας επιχειρεί να ρίξει στο κρεβάτι τη σύζυγό του Μυρρίνη, χωρίς επιτυχία, στη «Λυσιστράτη».


Με την επικράτηση του χριστιανισμού μετατράπηκε όπως σχεδόν όλα τα αρχαία ιερά σε εκκλησία και αφιερώθηκε στον Άγιο Αθανάσιο, αλλά με τον καιρό, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, εγκαταλείφθηκε. Τα παιδιά της γειτονιάς που έπαιζαν εκεί γύρω κατά τον 19ο αιώνα ανακάλυψαν μια ξεθωριασμένη τοιχογραφία από την εποχή που το σπήλαιο λειτουργούσε ως εκκλησία, αλλά ουδείς μπορούσε να αναγνωρίσει σε ποιον άγιο ανήκε η μορφή. Έτσι, αποφασίστηκε να βαφτιστεί Άγιος Αλανιάρης, καθώς τον είχαν ανακαλύψει τα αλάνια της περιοχής.

Και αφού επίσημη γιορτή δεν υπήρχε για αυτό τον ιδιότυπο άγιο οι κάτοικοι είχαν επιλέξει να γιορτάζουν τη μνήμη του το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, όταν έφταναν στον χώρο με αναμμένες λαμπάδες και έστηναν γιορτή με κρασί και φαγητό. Τελετή που διατηρήθηκε έως τα μέσα της δεκαετίας του 1930, οπότε και ο χώρος αποκλείστηκε με περίφραξη.

apollonios -
See more at: http://www.diadrastika.com/2015/07/sphlaio-pana-akropolh.html#sthash.K3XomLIR.dpuf

Τμήμα αρχαίας αμαξιτής οδού έφερε στο φως αρχαιολογική έρευνα στην παραλία του Μεγάλου Καβουρίου



Τμήμα αρχαίας αμαξιτής οδού μήκους 300μ. έφερε στο φως αρχαιολογική έρευνα, που διενήργησε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής Πειραιώς και Νήσων στην παραλία του Μεγάλου Καβουρίου, Βουλιαγμένης.

Αναλυτικότερα, ήρθε στο φως τμήμα αρχαίας αμαξιτής οδού στην έκταση που απλώνεται ανάμεσα στη σημερινή οδό Καβουρίου και τον σύγχρονο παραλιακό πεζόδρομο. Από τη μελέτη της πορείας της οδού συμπεραίνεται ότι η τελευταία συνέδεε τον αρχαίο δήμο των Αιξωνιδών Αλών με το παραλιακό μέτωπο τη περιοχής, όπου ήταν οργανωμένη λιμενική εγκατάσταση. Το σωζόμενο τμήμα οδοποιίας κατασκευάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του σε μία ομαλή λοφοπλαγιά, με άξονα διεύθυνσης Α-Δ. Στο παράκτιο μέτωπο ο αρχαίος δρόμος ακολουθούσε άλλη κατεύθυνση και στρεφόταν προς Ν, με σημείο κατάληξης τη σημερινή ακτογραμμή.

Η οδός ορίζεται από δύο αναλημματικούς τοίχους που περικλείουν και συγκρατούν το κατάστρωμα. Το πάχος των αναλημμάτων της οδού είναι περίπου 60-65 εκ. και το ύψος τους κυμαίνεται από 15 εκ. έως 65 εκ. Το πλάτος της οδού δεν είναι σταθερό και μεταβάλλεται από 1,90 μ. έως 6,10 μ. Το κατάστρωμά της είναι λιθόστρωτο, με μικρούς λίθους σε πυκνή διάταξη, γεγονός που υπαγορεύεται από τη φύση του εδάφους που ήταν μαλακό και αμμώδες και υπήρχε κίνδυνος ο δρόμος να λασπώσει ή να καταστραφεί από νεροσυρμές, για το λόγο αυτό επιβάλλονταν η ενίσχυσή του με λίθους.
Πλησίον του σημείου του δρόμου με το μεγαλύτερο πλάτος, σε άμεση επαφή με το βόρειο ανάλημμά του, εντοπίστηκε ένα κτήριο ορθογώνιας κάτοψης, με διαστάσεις 3,30μ. x 2,50/2,60μ., οι τοίχοι του οποίου σώζονται στο ύψος των θεμελίων. Το λιθόστρωτο δάπεδό του είναι όμοιο με το κατάστρωμα του δρόμου, γεγονός που αποδεικνύει την ταυτόχρονη κατασκευή τους. Δεδομένου ότι ο δρόμος οδηγούσε στο αρχαίο λιμάνι πιθανολογούμε την ύπαρξη «φρουράς» στο χώρο, που θα ήλεγχε τη διέλευση των αμαξών και τη διακίνηση των προϊόντων.


Με βάση τα ευρήματα, την κεραμική και τα νομίσματα, διαπιστώνεται ότι ο δρόμος ήταν σε χρήση όλη τη διάρκεια του 4ου αι. π.Χ.
Η ανεύρεση του αμαξιτού αυτού δρόμου προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για την τοπογραφία, τον τρόπο οργάνωσης και το οδικό δίκτυο του αρχαίου δήμου των Αιξωνίδων Αλών, που ταυτίζεται γεωγραφικά με τις σύγχρονες Δημοτικές Ενότητες της Βούλας και της Βουλιαγμένης. Ο δρόμος στην πορεία προς τα ανατολικά πιθανότατα διασταυρώνονταν με την «Αστική Οδό», η οποία συνέδεε την Αθήνα με το Σούνιο. Η κεντρική αυτή αρτηρία των παράλιων δήμων Αλιμούντος, Ευωνύμου, Αιξωνής και Αιξωνίδων Αλών έχει εντοπιστεί και ανασκαφεί τμηματικά κατά τη διενέργεια σωστικών ανασκαφών. Σε ό,τι αφορά στην περιοχή της Βούλας έχει εντοπιστεί και ερευνηθεί κυρίως κατά μήκος της Λεωφόρου Βάρης στην περιοχή Πηγαδάκια. Η αστική οδός συναντούσε και την αρχαία παραλιακή οδό που «ακολουθούσε» την ακτή από το Φάληρο ως τη Βούλα. Τμήμα της οδού αυτής αποκαλύφθηκε το 2006 κατά τις εργασίες του τροχιόδρομου στη Βούλα, ενώ ο εντοπισμός νεκροταφείων κατά μήκος της σύγχρονης παραλιακής οδού και κυρίως στο ύψος του Δυτικού Αεροδρομίου επιβεβαιώνουν την πορεία της.

Το οδικό δίκτυο του αρχαίου δήμου των Αιξωνίδων Αλών ήταν ιδιαίτερα αναπτυγμένο και πέρα από τις προαναφερθείσες κεντρικές οδικές αρτηρίες υπήρχαν και δευτερεύουσες που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες μετακίνησης των Αλαιέων εντός των οικισμών, ενώ παράλληλα οδηγούσαν και στο σημαντικότερο ιερό του δήμου, το ναό του Απόλλωνος Ζωστήρος. Η αποκάλυψη του δρόμου στην παραλία του Καβουρίου είναι ιδιαίτερα σημαντική και φωτίζει πτυχές της οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας των κατοίκων και βέβαια της πολεοδομικής τους οργάνωσης.



Οι εργασίες ξεκίνησαν αρχικά στο πλαίσιο του έργου ΕΣΠΑ «Διάφορες Κατασκευές και Αναπλάσεις στην περιοχή Μεγάλου Καβουρίου Βουλιαγμένης» και στη συνέχεια χρηματοδοτήθηκαν από τον κ. Αθανάσιο Μαρτίνο, η προσφορά του οποίου έδωσε στην Υπηρεσία την ευκαιρία να ολοκληρώσει την έρευνα και παράλληλα τη δυνατότητα να μετατραπεί η παραλία του Μεγάλου Καβουρίου σε ένα ολοκληρωμένο αρχαιολογικό πάρκο.

Όλες οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν με ευθύνη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής Πειραιώς και Νήσων (πρώην ΚΣΤ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων) και έγιναν με την επίβλεψη της αρμόδιας για την περιοχή αρχαιολόγου κας Μ. Γιαμαλίδη και τη συνεργασία των αρχαιολόγων Ι. Εβρενόπουλου και Κ. Νταϊφά.
Πηγή: ΥΠΠΟ  ,  anaskafi
- See more at: http://www.diadrastika.com/2015/07/arxaia-amaxiti-odos-paralia-kavouri.html#sthash.HN1KgLTT.dpuf

Συχνότητες και υπερβατικός κόσμος



`Αν κάποιος επισκεφθεί έναν ενεργειακό χώρο, αντιλαμβάνεται την ιερότητα του χώρου και επιθυμεί να ιδεί κάτι το υπερφυσικό, τότε το πνεύμα του προκαλεί έντονους κραδασμούς νιονικής ενέργειας στον εγκέφαλο και τη συνείδηση.
Οι κραδασμοί αυτοί μεταφέρονται σε όλα τα κύτταρα του σώματος. Ο εγκέφαλος αρχίζει να ανεβάζει σταδιακά τη συχνότητα των κραδασμών. Αν η συχνότητα φθάσει τη συχνότητα του ηλιακού φωτός, τότε βαθμηδόν αρχίζει ο υλικός κόσμος να χάνεται από μπροστά του και στα μάτια του εμφανίζεται ένας κόσμος διάφανος και αιθερικός.  Χωρίς να χάνει τίποτε από τη νοητική του κατάσταση, απομακρύνεται από την τρισδιάστατη πραγματικότητα και μεταπίπτει σε αιθερική μορφή. 
Όταν οι συχνότητες του σώματος ξεπεράσουν τις συχνότητες του φάσματος του φωτός, τότε εισέρχεται στην υπερβατική πραγματικότητα, σε άλλη διάσταση και βρίσκεται σε απ` ευθείας επαφή με τον υπερβατικό κόσμο, σε απόλυτη συνειδησιακή κατάσταση.

Εάν δεν φοβηθεί και εάν μπορέσει να ελέγξει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, τότε μπορεί να ταξιδέψει στο σύμπαν με το φυσικό του σώμα που έχει μεταπέσει σε άλλη διάσταση και αντίστροφα να εισέρχεται στον υλικό κόσμο`..

- See more at: http://www.diadrastika.com/2015/07/syxnothtes-kai-ypervatikos-kosmos.html#sthash.f3jbjkOM.dpuf

Μυστηριώδεις ήχοι από την άβυσσο του Ειρηνικού ξυπνούν αρχαίους φόβους περί θαλασσίων τεράτων


Οι περισσότεροι φίλοι της λογοτεχνίας τρόμου γνωρίζουν τον H.P. Lovecraft: Ο διάσημος στους κύκλους των φίλων του φανταστικού συγγραφέας έγραψε μια σειρά διηγημάτων στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα που έμελλε να γίνουν γνωστά ως «Μυθολογία Κθούλου» (Cthulhu Mythos).

«Πρωταγωνιστές» ήταν οι Μεγάλοι Παλαιοί: πανάρχαια, πανίσχυρα τερατώδη πέρα από κάθε όριο λογικής πλάσματα, συχνά κολοσσιαίων διαστάσεων, που διαφέντευαν κάποτε τον πλανήτη μας, αλλά και το σύμπαν, και κάποια στιγμή θα επιστρέψουν, με ολέθριες συνέπειες για την ανθρωπότητα.

Η «μυθολογία» του Lovecraft πήρε το όνομά της από το πιο διάσημο διήγημά του, το «Κάλεσμα του Κθούλου» (Call of Cthulhu, 1928- αν και άλλοι φαν μπορεί να αναφερθούν στα «Βουνά της Τρέλας» ή τη «Σκιά πάνω από το Ίνσμουθ»), με βασικό «πρωταγωνιστή» ένα γιγαντιαίο τέρας που κείτεται κοιμώμενο και ονειρευόμενο, αλλά όχι νεκρό, στη βυθισμένη πόλη της Ρ'Λυέ (R'lyeh) στον Ειρηνικό- και κάποια στιγμή - «όταν τα άστρα θα βρίσκονται στη σωστή θέση»-θα ξυπνήσει και θα ανεβεί ξανά στον θρόνο του, βυθίζοντας την ανθρωπότητα στο αιώνιο σκότος- ανταμείβοντας τους πιστούς του, στους οποίους στέλνει μηνύματα μέσω ονείρων.

Ο Lovecraft ήταν ένας άνθρωπος με πολύ έντονα ψυχολογικά προβλήματα- και ένα από αυτά ήταν και ο φόβος για τη θάλασσα, την οποία θεωρούσε ένα «αιώνιο βασίλειο απύθμενου σκότους», και για αυτό τον λόγο τοποθετούσε συχνά ιδιαίτερα «εφιαλτικά» στοιχεία των ιστοριών του εκεί, αντλώντας από μια μακριά και αρχαία παράδοση μύθων και θρύλων για θαλάσσια τέρατα, που «στοίχειωναν» από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος ανοίχτηκε στη θάλασσα τη φαντασία. Παρεμφερώς κινήθηκαν και πολλοί συγγραφείς που συνέχισαν να γράφουν διηγήματα πάνω στο «Cthulhu Mythos» (Κλαρκ Άστον Σμιθ, Μπράιαν Λάμλεϊ και άλλοι) ακόμα και σήμερα. Η «μυθολογία Κθούλου» συνεχίζει να είναι εξαιρετικά δημοφιλής και εν έτει 2015, με νουβέλες, επιτραπέζια, παιχνίδια ρόλων, videogames, κόμικ κ.α.
        
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, είναι εύκολο να παραλληλίσει κανείς με τον «Κθούλου» και τις ιστορίες του Lovecraft μυστηριώδεις, ανεξήγητους ήχους που έχουν καταγραφεί στον βυθό του Ειρηνικού εδώ και μερικές δεκαετίες- οι οποίοι βρίσκονται στο επίκεντρο δημοσιεύματος του Playboy News.

Όπως αναφέρεται σχετικά, τη δεκαετία του 1960 το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό έστησε ένα δίκτυο μικροφώνων στους βυθούς για την παρακολούθηση των σοβιετικών υποβρυχίων. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, τα μικρόφωνα αυτά καταγράφουν πάσης φύσης ήχους (από πλάσματα της θάλασσας, γεωλογική/ θαλάσσια δραστηριότητα κ.α.), οι οποίοι μπορούν συνήθως (αν και όχι πάντα) να εξηγηθούν επιστημονικά.

Τα τελευταία 15 χρόνια ωστόσο, κάποιοι ήχοι που χαρακτηρίζονται «άνευ προηγουμένου» έχουν καταγραφεί στον Ειρηνικό (όπου, παρεμπιπτόντως, ο Lovecraft τοποθετούσε τον «υγρό τάφο» του Κθούλου, την βυθισμένη μεγαλούπολη της Ρ'Λυέ), από την NOAA (US National Oceanic and Atmospheric Administration). Αν και οι περισσότεροι ήχοι εξηγούνται βάσει ερμηνειών όπως οι προαναφερθείσες (ηφαίστεια, μετακινήσεις παγόβουνων κλπ), υπάρχουν δύο εξαιρέσεις: Τα αποκαλούμενα «The Bloop» και «The Julia», που είναι πολύ δυνατοί για να προέρχονται από κάποιο γνωστό στον άνθρωπο πλάσμα.

Το «The Bloop» κατεγράφη το καλοκαίρι του 1997 και διήρκεσε μόλις πάνω από ένα λεπτό, με τη ΝΟΑΑ να αποκλείει ανθρώπινη δραστηριότητα, ηφαιστειακή δραστηριότητα και δονήσεις από τα ρεύματα του ωκεανού. Το 1999 επίσης, κάθε αισθητήρας στον Ειρηνικό ξανά, έπιασε έναν άλλον ήχο άγνωστης προέλευσης, διάρκειας 15 δευτερολέπτων που κατονομάστηκε «Julia», επειδή «θυμίζει» μια φωνή που λέει «Τζούλια» μέσα στο νερό. Η προέλευσή του εκτιμάται ότι ήταν 1.500 μίλια δυτικά του Περού- δηλαδή περίπου 1.000 μίλια βόρεια του σημείου που θεωρείται ως ο χώρος προέλευσης του «The Bloop».

Απουσία κάποιας απόλυτα ολοκληρωμένης επιστημονικής εξήγησης ακόμα, οι συνωμοσιολόγοι και οι φαν της λογοτεχνίας του φανταστικού/ τρόμου/ επιστημονικής φαντασίας ήταν αναμενόμενο να στραφούν στα έργα του Lovecraft, μεταξύ σοβαρού και αστείου (το σε τι ποσοστό γίνεται αυτό, ποικίλλει...). Ειδικά από τη στιγμή που η ευρύτερη περιοχή προέλευσης του αντιστοιχεί στην περιοχή όπου ο Lovecraft τοποθετούσε τη Ρ'Λυέ.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, θεωρείται πως η ανθρωπότητα είναι...μάλλον ασφαλής, καθώς η ΝΟΑΑ εκτιμά ότι το Bloop είναι μάλλον περίπτωση «icequake», (δραστηριότητα παγόβουνων- κατακερματισμός, διάσπαση κ.ο.κ), ενώ κάτι ανάλογο θεωρείται πως ισχύει και για το Julia.







πηγή  , 
- See more at: http://www.diadrastika.com/2015/07/mysteriodeis-hxoi-apo-avyso-parapempoun-se-thalasia-terata.html#sthash.ajDfsxUP.dpuf

Το 1974 η ανθρωπότητα έστειλε αυτό το μήνυμα στο διάστημα, το 2001 λάβαμε την απάντηση (ΦΩΤΟ)



Το 1974, πραγματοποιήθηκε μια εκπομπή από το πρόγραμμα SETI (γνωστό ως το μήνυμα "Arecibo"). O Carl Sagan και οι συνεργάτες του έστειλαν στο διάστημα ένα μήνυμα μέσω ραδιοκυμάτων σε μια ειδική τελετή για να γιορτάσουν την αναδιαμόρφωση του ραδιοτηλεσκόπιου του Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο. Ήταν η πιο ισχυρή εκπομπή που εστάλη ποτέ σκόπιμα στο διάστημα. Το μήνυμα αυτό απευθύνεται σε ένα σύμπλεγμα αστέρων που βρίσκεται περίπου 25.000 έτη φωτός μακριά, και αποτελούταν από μια εικαστική σύνθεση. 


Το ραδιοφωνικό σήμα απεικονίζει τη θέση του πλανήτη μας στο ηλιακό μας σύστημα, τις βασικές αρχές των μαθηματικών και της επιστήμης μας, και την κεραία της NASA που χρησιμοποιήθηκε για τη μετάδοση του σήματος, με την ελπίδα ότι θα ερμηνευθεί από μια εξωγήινη νοημοσύνη. Το μήνυμα περιλαμβάνει επίσης λεπτομέρειες σχετικά με τα ανθρώπινα όντα, όπως η φυσική μας εμφάνιση και τον κώδικα του DNA. Το σήμα ήταν ένα εκατομμύριο φορές ισχυρότερο από την τυπική τηλεοπτική μετάδοση. Μπορείτε να δείτε το μήνυμα στη φωτογραφία του εξωφύλλου του άρθρου (παραπάνω).

21 χρόνια αργότερα, το 2001, το φαινόμενο των αγρογλυφικών απέκτησε κάποια ιδιαίτερη προσοχή, όταν ένα σχέδιο με τη μορφή απάντησης στην ραδιοεκπομπή του 1974, εμφανίστηκε δίπλα στο μεγαλύτερο τηλεσκόπιο της Βρετανίας, το Chilbolton, και παρατηρητήριο, την έδρα του μεγαλύτερου στον κόσμο και πλήρως κατευθυνόμενου μετεωρολογικού ραντάρ. Είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά αγρογλυφικά που εμφανίστηκαν ποτέ, ανεξάρτητα από το αν πιστεύετε ότι αυτό έγινε από άνθρωπο ή εξωγήινη νοημοσύνη.






Πάνω απ 'είναι μια εικόνα που φαίνεται να είναι η απάντηση στο μήνυμα που έστειλε το 1974 η NASA (βλέπε φωτογραφία στο εξώφυλλο). Μόνο που αυτή τη φορά, το μήνυμα περιγράφει ένα διαφορετικό ηλιακό σύστημα, μια εικόνα του αποστολέα (ακριβώς όπως στο αρχικό μήνυμα της NASA), μη ανθρώπινο DNA, και μια κεραία μικροκυμάτων, αντί για την κεραία ραδιοκυμάτων που απεικονίζεται στη δική μας.

Μια απλή αναζήτηση στο Google, θα είναι αρκετή, εάν θέλετε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες. Γράφτηκε ότι ήταν φάρσα, όπως χαρακτηρίζονται και τα περισσότερα αγρογλυφικά στα μμε.

Το πρόσωπό που βλέπουμε εκεί εμφανίστηκε τρεις ημέρες πριν από την ορθογώνια εικόνα. Το πρόσωπο αντιπροσώπευε μια νέα τεχνική κατά την παραγωγή των αγρογλυφικών, μια τεχνική οθόνη που χρησιμοποιείται επίσης για την εκτύπωση ενός προσώπου σε ένα κομμάτι χαρτί.

Αυτό που είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί είναι το γεγονός ότι το σήμα της κεραίας μικροκυμάτων σε αυτό το αγρογλυφικό εμφανίστηκε επίσης πριν από ένα χρόνο, ακριβώς στο ίδιο χωράφι.
Μπορείτε να δείτε μια εικόνα τoυ ακριβώς από κάτω.





Το μήνυμα του Arecibo που εστάλη στο διάστημα ήταν σε δυαδικό σύστημα, και σκέφτηκα ότι θα ταίριαζε ως πηγή σε αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας), με τίτλο "Τ κλειδί για τα Εξωγήινα Μηνύματα". Αυτό το έγγραφο αποκαλύπτει ότι μια σειρά από 29 μηνύματα ελήφθησαν από το διάστημα, τα οποίο επίσης φαίνονται να είναι σε κάποια δυαδική μορφή. Μπορείτε να δείτε αυτό το έγγραφο εδώ στο επίσημο σάιτ της NSA. Ο τίτλος και μόνο του εγγράφου είναι αρκετά σοκαριστικός με δεδομένο το γεγονός ότι έρχεται κατ 'ευθείαν από την NSA.







Μερικά πράγματα που ίσως δεν ξέρετε για τα αγρογλυφικά

Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση του γεγονότος ότι το φαινόμενο των αγρογλυφικών είναι πολύ χειροπιαστό. Συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο και υπάρχουν αναφορές για δεκαετίες. Μερικά από αυτά τα σχέδια είναι τόσο περίπλοκα και περίτεχνα που έχουν εντελώς ακατανόητους θεατές, τους ερευνητές και επιστήμονες. Όχι μόνο το γεγονός ότι, πολλά από τα σχέδια είναι συχνά ηλεκτροστατικά φορτισμένα, συνήθως με τους βλαστούς μερικών φυτών κατεστραμμένους στη μία πλευρά. Μερικά από αυτά είναι επίσης γεμάτα με παράξενα μαγνητικά σωματίδια. Αυτό το φαινόμενο έχει επαναληφθεί από πολύ εντοπισμένη θέρμανση μικροκυμάτων, η οποία προκαλεί το νερό μέσα στα φυτά να εξατμιστεί και να αποσπάσει, εξαφανίζοντας έτσι το απόθεμα εντελώς πάνω στη μια πλευρά.

Το γεγονός αυτό έκανε μερικούς φυσικούς να δημοσιεύσουν εργασίες σχετικά με το φαινόμενο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι δράστες (που δεν έχουν ποτέ συλληφθεί επ 'αυτοφώρω να κάνουν ένα αγρογλυφικό σε χωράφι, οπουδήποτε) χρησιμοποιούν συσκευές GPS, λέιζερ και μικροκύματα για να δημιουργήσουν αυτά τα εκπληκτικά γεωμετρικά σχήματα (έργα της τέχνης).
Αυτό αναφέρει το περιοδικό Nature.

"Οι καλλιτέχνες των αγρογλυφικών δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τα μυστικά τους εύκολα. Αυτό το καλοκαίρι, άγνωστοι καλλιτέχνες θα εμπλακούν στην περιπέτεια στην εξοχή κοντά στα σπίτια σας και θα πραγματοποιήσουν την τέχνη τους, με ασφάλεια, γνωρίζοντας ότι συνεχίζουν την κληρονομιά του πιο προσανατολισμένου στις θετικές επιστήμες καλλιτεχνικού κινήματος στην ιστορία."
Από το Institute of Physics.

Άλλοι φυσικοί, όπως ο Δρ. Terence Meadon, εξήγησαν ότι η ενέργεια του φωτός που εμπλέκεται είναι αποτέλεσμα ατμοσφαιρικών φαινομένων.

Έτσι, αν οι δημιουργοί των αγρογλυφικών είναι πράγματι άνθρωποι, ψάχνουμε για μια εξαιρετικά προηγμένη/καλλιτεχνική ομάδα ανθρώπων με ένα τεράστιο ποσό πόρων στη διάθεσή τους.

Έρευνα-Συγγραφή-Επιμέλεια-Μεταφράσεις κειμένων 
Μαρία Γεωργακοπούλου για τα Αόρατα Γεγονότα -
See more at: http://www.diadrastika.com/2015/07/1974-seti-arecibo-steilame-kai-lavame-mhnyma.html#sthash.5mVau0T1.dpuf

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ! Οι Έλληνες είχαν ανακαλύψει το Περού πριν από το 1600 π.Χ.!

Αυτή η περιγραφή του Ησιόδου φαίνεται να ταιριάζει με τα μυστηριώδη ερείπια του… λαβυρίνθου στο Chavin de Huantar στις Περουβιανές Άνδεις, σύμφωνα με τον Δρ Enrico Mattievich, έναν συνταξιούχο καθηγητή φυσικής από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο (UFRJ) στη Βραζιλία.

Ο Δρ Mattievich έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ταξίδι στη Μυθολογική Κόλαση», το 2011, στο οποίο περιγράφει το επικό ταξίδι του Οδυσσέως στον Κάτω Κόσμο που κατά τον καθηγητή βρίσκεται στη Νότια Αμερική.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδος theepochtimes.com, μέρος αυτού του βιβλίου εξετάζει τις ομοιότητες μεταξύ του Chavin de Huantar με τις περιγραφές του Ησιόδου. Δεν είναι μόνο οι γεωγραφικές ενδείξεις που ταιριάζουν με τον χώρο, αλλά και οι τοπικοί θρύλοι επίσης με τον ελληνικό μύθο, όπως και αντικείμενα του ναού, αναφέρει η ιστοσελίδα.

Γεωγραφικές Ομοιότητες
Ο Ησίοδος γράφει στη «Θεογονία» του για τον τόπο κατοικίας των Γοργόνων: «… Σκοτεινός και υγρός που μισούταν ακόμη και από τους θεούς-αυτό το χάσμα είναι τόσο μεγάλο όπου χανόταν ένα σκοτεινό ποτάμι και που κανείς δεν φθάνει μέχρι τον πυθμένα του ακόμη και αν κάνει πορεία ενός ολόκληρου έτους… »

Ο Mattievich αναρωτιέται αν αυτό περιγράφει τις εκβολές του ποταμού Αμαζονίου. Ή μήπως περιγράφει το κατά μήκος επικίνδυνο ταξίδι πέρα ​​από τον ωκεανό στη Νότια Αμερική, ακολουθούμενο από το ταξίδι μέχρι τον Αμαζόνιο για να φτάσει τελικώς στις πύλες της Pongo de Manseriche-ένα βαθύ και στενό φαράγγι που στραγγίζει τον ποταμό Marañón; Επικίνδυνες δίνες συχνά σχηματίζονται στο άνω ρου του Marañón.
ΠροσθήκΟ αρχαιολογικός χώρος του Chavin de Huantarη λεζάντας

Ο Ησίοδος γράφει επίσης: «Εκεί ξεχωρίζει το Σπίτι της ζοφερής νύχτας, με μαύρα σύννεφα και σάβανο το σκοτάδι. Πριν από [το Σπίτι της νύχτας] … ο [Atlas] στέκει όρθιος. »

Το Chavin de Huantar είναι ένα παλάτι μπροστά στις παν υψηλές Άνδεις. Είναι το «σπίτι της Νυκτός» η κατοικία της Γοργόνας; Είναι ο «Άτλας», ένα από τα βουνά των Άνδεων;

Τα αρχαία αντικείμενα

Η «Γοργόνα» απεικονίζεται στη μέση του υπογείου λαβυρίνθου, πάνω σε ένα πυλώνα περίπου 4,5 μέτρα ψηλό. Γύρω από το ανάκτορο υπάρχουν σκόρπια πέτρινα κεφάλια που ίσως απεικονίζουν τους απολιθωμένους μάρτυρες της δύναμης της Γοργόνας.
Η «Γοργόνα» γλυπτό στον Chavin de Huantar, όπως απεικονίζεται στη σελίδα 67 του βιβλίου του Δρ Enrico Mattievich, το «Ταξίδι στην Μυθολογική Κόλαση, Ανακάλυψη της Αμερικής από τους αρχαίους Έλληνες.»

Πάνω από την «Γοργόνα» είναι ένα μικρό δωμάτιο θυσιών από την οποία το αίμα των θυμάτων χύνεται μέσα στο στόμα της θεότητας. Ο Mattievich έγραψε για την εμπειρία του όταν επισκέφθηκε την περιοχή: «Αντιμετώπισα το επιβλητικό πέτρινο πυλώνα … Προσπάθησα να φανταστώ πόσο φρικτό θα πρέπει να ήταν καλυμμένος με αίμα. Αν η αγωνία και ο τρόμος μπορούσαν να αφήσουν τα σημάδια τους πάνω στην ύλη, τότε ο πυλώνας θα περιέχει σίγουρα όλα τα μοιρολόγια της κόλασης. »

Ένα γλυπτό τρομακτικής θεότητας στα ερείπια του λαβυρίνθου του Chavin de Huantar είναι η Γοργώ των Ελλήνων, σύμφωνα με τον Mattievich.

Το γλυπτό μοιάζει με απεικονίσεις της Γοργόνας που βρέθηκαν στην Ευρώπη, λέει ο καθηγητής Mattievich επικαλούμενος και άλλους ερευνητές που έχουν μιλήσει γι αυτές τις ομοιότητες. Για παράδειγμα, το 1926, ο ανθρωπολόγος José Imbelloni συνέκρινε την γλυπτική του Chavin de Huantar με το κεφάλι της Γοργούς του 6ου αιώνος ιερό των Συρακουσών στη Σικελία. Ο Imbelloni είχε πει τότε ότι το περουβιανό γλυπτό ήταν ελληνικής καταγωγής και ότι ο λαός του Περού δεν θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει ένα τέτοιο παρόμοιο άγαλμα κατά τύχη.


Γοργόνεια από την Αμερική και τη Μεσόγειο
(1. Αθήνα, 2. Κολομβία, 3. Σικελία (Ιταλία) και 4. Περού), όπως απεικονίζεται στη σελίδα 69 του βιβλίου του Δρ Enrico Mattievich, το «Ταξίδι στην Μυθολογική Κόλαση, Ανακάλυψη της Αμερικής από αρχαίους Έλληνες.»

Η ηλικία του Chavin de Huantar δεν είναι επακριβώς γνωστή. Ο Mattievich εξήγησε ότι θα μπορούσε να εντοπίσει τα αρχαιότερα ευρήματα πίσω στο 1300 π.Χ. Η ίδια η θρησκεία Chavin χρονολογείται από το 1600 π.Χ.

Τοπικοί μύθοι και ελληνικοί μύθοι
Ένας μεταγενέστερος μύθος του Chavin είναι για τον θεό Huari ο οποίος είναι μια εκδοχή του ελληνικού μύθου του Περσέως, λέει ο Mattievich. Οι ντόπιοι μύθοι αναφέρουν ότι ο Huari είχε προσκληθεί σε μια γιορτή σχεδιάζοντας να τον παγιδεύσουν και να τον σκοτώσουν εκεί. Ο Huari κατάλαβε όμως το τέχνασμα και μετάτρεψε τους ενόχους σε πέτρα. Η γιορτή και η επακόλουθη απολίθωσης λέγεται ότι συνέβησαν στο Chavin de Huantar.

Στον αντίστοιχο ελληνικό μύθο, ο Πολυδέκτης οργάνωσε ένα συμπόσιο στο οποίο όλοι οι φιλοξενούμενοι έπρεπε να δώσουν ως δώρα άλογα. Ο Περσέας επειδή δεν είχε άλογο, ζήτησε από τον Πολυδέκτη να του φέρει ό, τι άλλο επιθυμεί. Ο Πολυδέκτης θέλοντας να θέσει τον Περσέα σε μεγάλο κίνδυνο του ζήτησε το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας. Μέσα από μια μακρά πορεία των γεγονότων, ο Περσέας κατάφερε να αποκεφαλίσει την Μέδουσα, να πάρει το κεφάλι και έτσι να έχει τη δύναμη να μετατρέψει τους εχθρούς του σε πέτρα.

Ηλίας Σιατούνης,




makeleio
http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2015/07/1600.html

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ
Γράφει ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com)

Σε μια εποχή που η τυπογραφία άνηκε ακόμη στο μακρινό μέλλον, τα χειρόγραφα αποτελούσαν το μοναδικό τρόπο για να διασωθούν οι αρχαίες γνώσεις στο διηνεκές.

Στο Μεσαίωνα, μια εποχή σκοταδισμού και θρησκευτικού φανατισμού, ορισμένα μοναστήρια λειτούργησαν –σε πείσμα της κατεστημένης θεοκρατικής αντίληψης– και ως «κιβωτοί γνώσεων» διαφυλάσσοντας τα αρχαία κείμενα με τη μορφή χειρογράφων. Τα χειρόγραφα αυτά αντιγράφονταν από μοναχούς μέσα στο ημίφως των μοναστηριακών εργαστηρίων, στα περίφημα καλλιγραφεία. Τα περισσότερα αρχαιοελληνικά κείμενα που διασώθηκαν ως τις μέρες μας, είναι αποτέλεσμα των ακατάπαυστων αντιγραφών, που γίνονταν σ’ αυτά τα εργαστήρια από ορισμένους γενναίους μοναχούς. Μοναχούς που έβαζαν σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους προκειμένου να διαφυλάξουν τις αρχαίες γνώσεις, που για κάποιους φανατικούς χριστιανούς θεωρούνταν «αιρετικές». Κι όμως, αυτές οι «αιρετικές» γνώσεις ήταν εκείνες που οδήγησαν στην αναγέννηση του Δυτικού πολιτισμού…

 
Ακόμη και στα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα, σε μια εποχή που κυριαρχούσε η αγραμματοσύνη, οι αγιορείτες μοναχοί έδιναν έμφαση στο γραπτό λόγο, θεωρώντας ότι συμβάλει στην πνευματική αναβάθμιση των ανθρώπων. Γι’ αυτό και έγραφαν, αντέγραφαν και διαφύλατταν χιλιάδες χειρόγραφα, όχι μόνο θεολογικού ή λειτουργικού χαρακτήρα, αλλά και «κοσμικών γνώσεων», οι οποίες κληροδοτήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες σοφούς. Τα χειρόγραφα αυτά, πέρα από το περιεχόμενο τους, ήταν και διακοσμημένα με καλλιγραφίες, πράγμα που τα καθιστούσε αληθινά μνημεία τέχνης. Παρά τις καταστροφές και τις αφαιμάξεις που υπέστησαν, οι βιβλιοθήκες των μοναστηριών του Άθω κρύβουν έναν πραγματικό θησαυρό αρχαιοελληνικών γνώσεων. Σήμερα, στις μοναστηριακές βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους φυλάσσονται περίπου 20.000 πολύτιμα χειρόγραφα, που περιμένουν υπομονετικά τους ειδικούς για να τα μελετήσουν…


ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΟΙ-ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ




Η χερσόνησος του Άθω άρχισε να αναδύεται ως μοναστικό κέντρο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας προς τα τέλη του 10ου μ.Χ. αιώνα, όταν κατέφθασε εκεί κρυφά ο μοναχός Αθανάσιος, ο οποίος ίδρυσε στο νοτιοανατολικό άκρο της χερσονήσου τη μονή Μεγίστης Λαύρας(963μ.Χ.). Ο Αθανάσιος, ο ιδρυτής του αγιορείτικου κοινοβιακού μοναχισμού, ήταν προσωπικός φίλος του Ιωάννη Τσιμισκή καθώς και διακεκριμένος καλλιγράφος και ταχυγράφος. Επέλεξε τη χερσόνησο του Άθω ως τόπο μοναστικής ζωής εξ αιτίας της απαράμιλλης φυσικής της ομορφιάς, της φυσικής της προστασίας από τις εχθρικές επιδρομές, του γεγονότος ότι ήταν ουσιαστικά ακατοίκητη από ανθρώπους, καθώς και εξ’ αιτίας της γεωγραφικής της εγγύτητας με τη συμβασιλεύουσα πόλη της αυτοκρατορίας, τη Θεσσαλονίκη. Εξαιτίας αυτών των πλεονεκτημάτων ο Άθως εξελίχθηκε σύντομα στο σημαντικότερο μοναστηριακό κέντρο του ορθόδοξου χριστιανισμού, με πολυάριθμα μοναστήρια και χιλιάδες μοναχούς.

Ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης ήταν ένας άνθρωπος ασκητικός, που όμως αγαπούσε υπερβολικά τα βιβλία. Όταν από την Κωνσταντινούπολη κατέφθασε στον Άθω, εκτός από το καλογερικό του κουκούλι κουβάλησε μαζί του και δύο βιβλία. Αυτή η αγάπη του για τα βιβλία τον οδήγησε να ιδρύσει στην νεοσύστατη ακόμη Μεγίστη Λαύρα ένα εργαστήριο αντιγραφής χειρογράφων (Scriptorium) και μια οργανωμένη βιβλιοθήκη. Όρισε μάλιστα υπεύθυνο για το εργαστήριο τον πρωτοκαλλίγραφο Ιωάννη και βιβλιοφύλακα τον μοναχό Μιχαήλ.

Το παράδειγμα του μιμήθηκαν και οι κτήτορες των άλλων μοναστηριών (Βατοπαιδίου 985μ.Χ. και Ιβήρων 980μ.χ.), που φρόντισαν προσωπικά για την παραγωγή, την αντιγραφή και τη διαφύλαξη βιβλίων, με περιεχόμενο όχι μόνον θεολογικό και λειτουργικό αλλά και «κοσμικών γνώσεων», δηλαδή φιλοσοφικό, ιατρικό, νομικό, μουσικό κι εκπαιδευτικό.

Πολλοί μοναχοί έμειναν γνωστοί και ως γραφείς χειρόγραφων κωδίκων με πλούσια δράση και παραγωγή (Αθανάσιος ο Αθωνίτης, Ιωάννης Λαυριώτης, Ευθύμιος ο Ιβηρ, Διονύσιος Στουδίτης, Νείλος ο Μυροβλήτης, Ιωάννης ο Κουκουζέλης κ.α.). Συνολικά μνημονεύονται πάνω από 40 επώνυμοι βυζαντινοί καλλίγραφοι-μοναχοί, που συνέγραψαν χειρόγραφα στις αγιορείτικες μονές.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΚΑΙ SCRIPTORIUM


Το σίγουρο είναι πως οι μοναχοί του Αγίου Όρους δεν περιφρονούσαν τα βιβλία. Μόλις ιδρύονταν ένα μοναστήρι μια από τις πρώτες ενέργειες των κτητόρων του ήταν η δημιουργία μιας βιβλιοθήκης, που αποσκοπούσε στην κάλυψη των πνευματικών αναγκών των μοναχών και πρωτίστως στην κάλυψη των λειτουργικών αναγκών της μοναστικής αδελφότητας. Ο ηγούμενος όριζε πάντα έναν βιβλιοθηκάριο, υπεύθυνο για τη διαφύλαξη και συντήρηση των χειρογράφων. Μια βιβλιοθήκη άρχιζε πάντα την πορεία της μ’ ένα πυρήνα βιβλίων, που αφιέρωνε σε αυτήν ο ιδρυτής της. Ως χώρος για τη διαφύλαξη των πολύτιμων χειρογράφων επιλέγονταν κατά παράδοση το υπερώο, πάνω από τον εξωνάρθηκα του καθολικού (π.χ. στη Μονή Εσφιγμένου). Σε άλλες ωστόσο περιπτώσεις, όταν ο χώρος του υπερώου δεν επαρκούσε, χρησιμοποιούνταν και ορισμένα απομονωμένα και πυρασφαλή κτίσματα, όπως στην περίπτωση της Μεγίστης Λαύρας.

Προτού ωστόσο τα χειρόγραφα τοποθετηθούν στη βιβλιοθήκη σημειώνονταν συνήθως πάνω τους η χαρακτηριστική κτητορική επιγραφή, που καταριόταν τον επίδοξο καταστροφέα τους: «Αυτή η βίβλος υπάρχει της θειας και ιεράς μονής… και όποιος την αφαιρέση να έχει τας άρας των τριακοσίων δέκα οκτώ…». Για προστατευτικούς πάλι λόγους, γράφτηκαν ανά τους αιώνες πάνω στα ίδια βιβλία, απαγορευτικές φράσεις όπως: «Μηδείς τεμνέτω τα φύλλα..» ή «Μηδείς αποξενώση την Βίβλο ταύτην…».


Μια βιβλιοθήκη φιλοδοξούσε πάντα να περιλάβει όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις, όχι μόνον θεολογικού αλλά και κοσμικού περιεχομένου. Βασικές πηγές εμπλουτισμού μιας μοναστηριακής βιβλιοθήκης υπήρξαν η παραγωγή χειρογράφων στο ίδιο το μοναστήρι, η αγορά και η παραγγελία βιβλίων για την κάλυψη μιας συγκεκριμένης ανάγκης ή έλλειψης και βεβαίως οι μεγάλες και εντυπωσιακές δωρεές αυτοκρατόρων, ηγεμόνων, πατριαρχών, αρχιερέων, μοναχών αλλά και ιδιωτών, που χάριζαν τις προσωπικές τους συλλογές (τον 16ο αιώνα ο καθηγητής της πατριαρχικής σχολής Θεοφάνης Ε. Νοταράς, χάρισε όλα του τα βιβλία στην Ι. Μ. Ιβήρων). Κατά κανόνα κάθε μοναστήρι κληρονομούσε και την προσωπική βιβλιοθήκη των μοναχών του. Ωστόσο, αρκετά χειρόγραφα προέρχονταν από παραγγελίες. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο σημείωμα για ένα χειρόγραφο, που παραγγέλθηκε με έξοδα μιας μονής: «Το παρόν Ωρολόγιον εγράφη παρά του οικτρού και αμαρτωλού Κύριλλου του Ναυπάκτιου δια συνδρομής και εξόδου της σεβάσμιας μονής…».

Στις περισσότερες μονές του Αγίου Όρους υπήρχαν λοιπόν συγκροτημένες συλλογές χειρογράφων και λειτουργούσαν βιβλιογραφικά εργαστήρια, όπου οι μοναχοί-γραφείς αντέγραφαν τα πρωτότυπα όχι αυθαίρετα αλλά βάσει αυστηρών κανόνων, που τους ακολουθούσαν πιστά. Τα ελληνικά χειρόγραφα γράφονταν μέχρι τον 9ο αιώνα σε μεγαλογράμματη γραφή, δηλαδή με κεφαλαία. Από τον 9ο αιώνα όμως και μετά επικρατεί σταδιακά η μικρογράμματη γραφή και όλα τα χειρόγραφα των προηγούμενων εποχών «μεταχαρακτηρίζονται» κατά τη διάρκεια της αντιγραφής τους.

Από την ίδρυση των πρώτων Scriptorium στις μονές υπήρχε μια σχετικά αξιόλογη παραγωγή χειρογράφων, ενώ η ακμή της βιβλιογραφικής δραστηριότητας εντοπίζεται τον 14ο και τον 15ο αιώνα. Η παραγωγή χειρογράφων συνεχίστηκε και μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας (άλλωστε το πρώτο τυπογραφείο στον ελλαδικό χώρο λειτούργησε το 1759 στη Μεγίστη Λαύρα) φθάνοντας στο σημείο να μιλάμε τον 17ο αιώνα για πραγματική άνθηση, με την εμφάνιση μιας ιδιότυπης μορφής γραφής, την «Ξηροποτάμινην γραφήν» ,που είναι γνωστή και ως «αγιορείτικη».

Η ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ

Τα χειρόγραφα, που βρίσκονται σήμερα στις μοναστηριακές βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους υπολογίζονται επίσημα στις 15.000 ή, σύμφωνα με άλλους υπολογισμούς ξεπερνούν τις 20.000. Αυτά μπορούν να ταξινομηθούν με κριτήρια μορφολογικά, γλωσσολογικά αλλά κυρίως με βάση το περιεχόμενο τους. Με βάσει τη μορφή τους τα χειρόγραφα διακρίνονται σε ειλητάρια ή κοντάκια (ονομάζονται έτσι επειδή τυλίγονται γύρω από κοντό ξύλο) και σε κώδικες (βιβλία) διαφόρων σχημάτων. Πρέπει να σημειωθεί πως από τον 2ο και 3ο μ.Χ. αιώνα, τα βιβλία με δεμένες σελίδες (κώδιξ, λατινικά codex) άρχισαν να αντικαθιστούν τον παραδοσιακό κύλινδρο από πάπυρο. Ήταν μια ανθεκτική και εύκολη στη χρήση γραφική ύλη, τόσο για το κείμενο όσο και για την εικονογράφηση τους. Σύντομα οι κώδικες έγιναν η κυρίαρχη μορφή των χειρογράφων. Οι περισσότεροι κώδικες έχουν καλλιτεχνικές βιβλιοδεσίες και διακοσμημένα καλύμματα με βαρύτιμα επιθήματα, σκαλιστά μέταλλα και ημιπολύτιμους λίθους. Όσον αφορά το βιβλιακό υλικό με το οποίο είναι κατασκευασμένα διακρίνονται σε περγαμηνά (από δέρμα ζώου), χαρτώα και βομβύκινα (από βαμβάκι).

Από γλωσσική άποψη χωρίζονται σε ελληνικά (90% επί του συνόλου) και ξενόγλωσσα. Τα ξενόγλωσσα, που αποτελούν περίπου το ένα δέκατο, περιλαμβάνουν σλάβικα, λατινικά, ρουμάνικα και γεωργιανά χειρόγραφα, και χρησιμοποιούνταν από τους ξενόγλωσσους ορθόδοξους μοναχούς που παροικούν στο Άγιον Όρος κατά την τελευταία χιλιετηρίδα. Τα περισσότερα από αυτά δεν είναι παρά μεταφράσεις από τα ελληνικά θεολογικών και λειτουργικών κειμένων.

Τέλος, όσον αφορά την αρχαιότητα τους, το αρχαιότερο χειρόγραφο του Αγίου Όρους είναι ένα περγαμηνό σπάραγμα λατινικής γραφής του 4ου μ.Χ. αιώνα και οκτώ φύλλα του Ευθαλιανού Κώδικα (6ος μ.Χ. αιώνας), με αποσπάσματα από τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου προς Γαλάτες και Κορινθίους.

ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ


Σχετικά με το περιεχόμενο τους, τα αγιορείτικα χειρόγραφα διακρίνονται σε αυτά που διασώζουν κείμενα αρχαίων κλασσικών συγγραφέων ή γενικότερα κοσμικών γνώσεων π.χ. αστρολογίας, βοτανικής, γεωγραφίας, ιατρικά, νομικά –και σε εκείνα που περιέχουν κείμενα χριστιανικού και λειτουργικού περιεχομένου. Τα δεύτερα αποτελούν φυσικά και τη συντριπτική πλειοψηφία, επειδή όχι μόνον χρησιμοποιούνταν συχνά από τους μοναχούς αλλά κυρίως γιατί το βυζάντιο ήταν θεοκρατικής δομής. Άλλωστε, κατά τη σκοταδιστική περίοδο του βυζαντινού μεσαίωνα, οι αρχαίες γνώσεις και ιδιαίτερα οι «ελληνικές» θεωρούνταν ως ένα βαθμό «αιρετικές», συνεπώς επικίνδυνες για το χριστιανικό δόγμα. Πέρα από αυτό όμως, οποιοδήποτε είδος κοσμικής γνώσης, θεωρούνταν από τους μοναχούς δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με τη θεολογία. Παρόλα αυτά όμως υπήρχαν και μοναχοί, που με θάρρος και αποφασιστικότητα διακινδύνευαν ακόμη και τη ζωή τους προκειμένου να διαφυλάξουν τις αρχαίες γνώσεις και σ’ αυτούς ίσως οφείλεται ως ένα σημείο και η αναγέννηση της Δύσης από το μεσαιωνικό σκοταδισμό. Έτσι, αν σήμερα μπορούμε ν’ απολαύσουμε Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Όμηρο, Θουκυδίδη κι ένα σωρό άλλους αρχαίους συγγραφείς, ίσως να το χρωστάμε σε μια χούφτα μοναχών, που στο ημίφως των εργαστηρίων τους αφιέρωναν ατέλειωτες ώρες στην αντιγραφή των αρχαιοελληνικών χειρογράφων…

Δυστυχώς δε διαθέτουμε έγκυρα στοιχεία για τον ακριβή αριθμό των αρχαιοελληνικών χειρογράφων, που βρίσκονται σήμερα στις μοναστηριακές βιβλιοθήκες του ΆΘωνα. Ενδεικτικά πρέπει να σώζονται γύρω στα 600 έργα κλασικών συγγραφέων. Ο αριθμός αυτός δεν πρέπει να θεωρείται μικρός, καθώς σ’ αυτά ακριβώς τα χειρόγραφα εστιάζονταν πάντα οι Ευρωπαίοι «προσκυνητές» που έκλεβαν ή αγόραζαν τους κώδικες για να εμπλουτίσουν τις Δυτικές βιβλιοθήκες. Ωστόσο, παρά τις σημαντικές κλοπές και αφαιμάξεις, στις βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους συνεχίζουν ως σήμερα να υπάρχουν πολλοί και αξιόλογοι αρχαιοελληνικοί κώδικες.

Πιο παλιός και πιο σημαντικός απ’ όλους είναι η περίφημη Βοτανική του Διοσκουρίδου (Ω75), ένας κώδικας ηλικίας 1000 ετών, προσωπικό δώρο του Νικηφόρου Φωκά στον Αθανάσιο τον Αθωνίτη. Το βιβλίο, που φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη της Μεγίστης Λαύρας (ο υπογράφων είχε τη μοναδική και συγκινητική ευκαιρία να το ξεφυλλίσει προσωπικά…), θεωρείται ιδανικό για την παρασκευή φαρμάκων από βότανα. Η Βοτανική του Διοσκουρίδη περιέχει αρκετές πληροφορίες ιατρικής και φαρμακολογίας και πολυάριθμες μικρογραφίες, κυρίως ολοσέλιδες εικονογραφήσεις φυτών με αλφαβητική σειρά καθώς και εικόνες φιδιών, εντόμων, ζώων και πτηνών.

Άλλοι σημαντικοί αρχαίοι έλληνες συγγραφείς, χειρόγραφα των οποίων διασώζονται ακόμη στο Άγιον Όρος, είναι ο Επίκτητος, ο Ερμογένης και ο Ευκλείδης στην μονή Εσφιγμένου, ο Ευριπίδης, ο Αισχύλος, ο Θεόκριτος, ο Σοφοκλής και ο Πίνδαρος στην Ιβήρων. Από αυτά που ξεχωρίζουν είναι και το φημισμένο χειρόγραφο των γεωγράφων Πτολεμαίου και Στράβωνα (αριθμός 655, του 13ου αιώνα), που βρίσκεται στο Βατοπαίδι.

Εκτός από τη Βοτανική του Διοσκουρίδη στην Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας σώζονται δύο χειρόγραφα του Θουκυδίδη και οι Βίοι Παράλληλοι του Πλούταρχου. Επίσης στην τελευταία σώζονται το μοναδικό νομικό χειρόγραφο με τις Νεαρές των Κομνηνών(13ος αι. Θ65), ένα σπάνιο ιατρικό χειρόγραφο του Αέτιου Αμηδινού, προσωπικού ιατρού του Ιουστινιανού, καθώς και χειρόγραφα του Γαληνού. Όπως προαναφέραμε, ο αριθμός των χειρογράφων των κλασσικών συγγραφέων θα πρέπει να θεωρείται μεγάλος, αν λάβουμε υπόψιν μας πως αυτά ακριβώς τα έργα ήταν ο κύριος στόχος των Ευρωπαίων «προσκυνητών» κατά τις αφαιμάξεις των μοναστηριακών βιβλιοθηκών.

ΚΛΟΠΕΣ ΚΑΙ ΑΦΑΙΜΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ «ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ»

Οι μοναστηριακές βιβλιοθήκες του Άθωνα είχαν μεγάλη φήμη και ασκούσαν πάντα μεγάλη γοητεία στο λόγιο και βιβλιόφιλο κοινό της Δύσης, το οποίο εκφράζονταν με θαυμασμό για τις «εξαιρετικές βιβλιοθήκες… που βρίσκονται στο Όρος Άθως» (celebratisimas bibliotecas… qui in Ato Monte sunt).

Τα πανεπιστήμια, οι ευγενείς, οι λόγιοι αλλά και οι τυπογράφοι της Δύσης, ανακαλύπτοντας τη δύναμη και τη γοητεία της αρχαιοελληνικής σκέψης, επιθυμούσαν διακαώς να αποκτήσουν και να μελετήσουν αρχαιοελληνικούς κώδικες, που για τους μοναχούς του Άθωνα θεωρούνταν συνήθως… δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με τα λειτουργικά και θεολογικά κείμενα. Έτσι, με την πρωτοβουλία φιλότεχνων, ως επί το πλείστον, Ηγεμόνων οργανώθηκαν ολόκληρες αποστολές προς τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, που είχαν ως επίκεντρο τους την αγορά κωδίκων με έργα αρχαίων ελλήνων συγγραφέων.

Στοχεύοντας σχεδόν αποκλειστικά στους αρχαιοελληνικούς κώδικες, οι Δυτικοί «συλλέκτες χειρογράφων» αφαίμαξαν σημαντικές ποσότητες κωδίκων, με αποτέλεσμα σήμερα να διασώζονται λιγότερα από 1000 χειρόγραφα κοσμικών γνώσεων στο Άγιον Όρος. Ωστόσο, χάρη σε αυτές τις αφαιμάξεις επιχειρήθηκαν και οι πρώτες τυπογραφικές εκδόσεις του 16ου,17ου και 18ου αιώνα, με

κυριότερη εκείνη των Απάντων του Πλάτωνα από τον τυπογράφο Μανούτιο Αλδο (Βενετία 1513).Εύκολα γίνεται κατανοητό τo πόσο βοήθησαν αυτού του είδους οι εκδόσεις στην Αναγέννηση της Δύσης, εφόσον όλα αυτά τα έργα έγιναν αντικείμενα προσεκτικής μελέτης από τους ιστορικούς, φιλόλογους και θεολόγους της Εσπερίας. Αυτή η αναβίωση του κλασικού πνεύματος πυροδότησε μια αλυσιδωτή αντίδραση αφυπνίσεων, που τελικά οδήγησε στη σταδιακή απελευθέρωση της Ευρώπης από τα δεσμά των προκαταλήψεων και της άγνοιας. Σύμφωνα μάλιστα με τον ιερομόναχο Νικόδημο τον Λαυριώτη (Μεγίστη Λαύρα), υπεύθυνο για τη μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων του Αγίου Όρους: «Οι διαρροές των χειρογράφων από τις αγιορείτικες βιβλιοθήκες βοήθησαν στο να απαλλαγεί η Δύση από τον σκοταδισμό της παπικής αλαζονείας».

Ας κάνουμε ωστόσο μια μικρή παρένθεση σχετικά με τις σημαντικότερες περιπτώσεις αφαιμάξεων και απωλειών χειρογράφων από τις αγιορείτικες βιβλιοθήκες. Χάρη σ’ ένα ταξίδι, που απέβη ιδιαίτερο καρποφόρο, ο έλληνας λόγιος Ιανός Λάσκαρης(1445-1534) επισκέφτηκε το 1491-1492 τον Άθωνα και για λογαριασμό του ηγεμόνος της Φλωρεντίας Λαυρέντιου Μεδίκου, αφαίρεσε 200 περίπου ελληνικά χειρόγραφα, από τα οποία 80 περιείχαν έργα άγνωστα την εποχή εκείνη στη Δύση, μεταξύ των οποίων έργα του Γαληνού, του Θεόκριτου, του Αριστοτέλη, του Πτολεμαίου, του Καλλίμαχου…

Ο Kερκυραίος λόγιος Nικόλαος Σοφιανός ανάμεσα στα χρόνια 1540-1544 αντέγραψε και συνέλεξε στο Άγιον Όρος περίπου 300 χειρόγραφα για λογαριασμό του Hurtado de Mentoza, του βιβλιόφιλου πρέσβη του Kαρόλου E’ στη Bενετία. Στα μέσα περίπου του 17ου αιώνα ο Aθανάσιος ο Ρήτωρ, ο οποίος προσχώρησε στον καθολικισμό, κατ’ εντολή του καρδινάλιου Μαζαρίνου μετέφερε στη Γαλλία 109 χειρόγραφα, από τα οποία 74 προέρχονταν από τη Μεγίστη Λαύρα και σήμερα βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων. Επίσης ο Mηνάς Mινωΐδης στα 1840-1855, κατ’ εντολή του γαλλικού Υπουργείου Παιδείας μετέφερε κι αυτός στη Γαλλία πολλά ελληνικά χειρόγραφα, τόσο από άλλες Μονές (π.χ. από τη Ι. Μ.Tιμίου Προδρόμου Σερρών), αλλά κυρίως από τις μοναστηριακές βιβλιοθήκες του Άγίου Όρους.

Το 1516 ο Μάξιμος Γραικός (Μιχαήλ Τριβώλης), ο περίφημος «φωτιστής των Ρώσων», μετέφερε στη Ρωσία δεκάδες κώδικες για να τον βοηθήσουν στο μεταφραστικό του έργο. Το 1654,ο Ρώσος μοναχός Αρσένιος Σουχάνωφ, ενεργώντας με εντολή του Τσάρου Αλέξιου και του Πατριάρχη της Μόσχας Νίκωνος, μετέφερε στην «3η Ρώμη» πάνω από 500 αγιορείτικα χειρόγραφα! Συγκεκριμένα απογύμνωσε πολλές μονές από αξιόλογα χειρόγραφα, πολλά από τα οποία περιείχαν κλασικά κείμενα. Τέλος,ο γνωστός Ρώσος επιστήμονας Πορφύριος Oυσπένσκυ, αρχιμανδρίτης και κατόπιν αρχιεπίσκοπος Kιέβου, περιήλθε τις Mονές του Σινά, των Mετεώρων και του Αγίου Όρους και δεν δίστασε να αφαιρέσει από αυτές όσα χειρόγραφα ή και μεμονωμένα ακόμη φύλλα του φαίνονταν να έχουν κάποια αξία. Το μόνο θετικό πάντως απ’ όλες αυτές τις αφαιμάξεις είναι ότι φωτίστηκε από την ελληνική γνώση, τόσο η παπική Δύση, όσο και οι σλαβικοί λαοί του βορρά.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


Σήμερα στις μοναστηριακές βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους σώζονται 16.000-20.000 χειρόγραφα! Αυτή η ποσότητα θεωρείται ότι αποτελεί το 50% των ελληνόγλωσων χειρογράφων, που υπάρχουν σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο. Από αυτά πάνω από τα μισά βρίσκονται στις βιβλιοθήκες τριών μόνον μοναστηριών (Μεγίστη Λαύρα, Ιβήρων και Βατοπαίδι). Ειδικότερα η βιβλιοθήκη της Μεγίστης Λαύρας είναι η μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων (2242 χειρόγραφα) στο Άγιο Όρος και η 3η παγκοσμίως, ύστερα από εκείνη της Αγίας Αικατερίνης του Σινά (4.500 χειρόγραφα εκ των οποίων το 75% είναι ελληνόγλωσσα) και του Βατικανού(3.500 χειρόγραφα).

Στις 20 μονές του Άθωνα σώζεται το μοναδικό διαχρονικό σύνολο ελληνικών χειρογράφων όχι μόνο στο χώρο της ελληνικής επικράτειας, αλλά και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Τα ελληνικά χειρόγραφα του Αγίου Όρους συγκροτούν τη μεγαλύτερη συλλογή ελληνικών χειρογράφων στον κόσμο, αφού ο αριθμός τους ξεπερνά κατά πολύ το σύνολο των δύο μεγαλύτερων συλλογών της Ευρώπης, του Βατικανού και της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Παρισιού, που και οι δύο μαζί δεν υπερβαίνουν τις 10.000.

ΔΙΑΣΩΣΗ ΣΕ ΜΙΚΡΟΦΙΛΜΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ


Η μελέτη της ιστορίας των αγιορείτικων χειρογράφων δεν είναι εύκολη υπόθεση, εφόσον ποτέ δεν υπήρξαν μεσαιωνικοί κατάλογοι βιβλιοθηκών, όπως στις περιπτώσεις των μεσαιωνικών μοναστηριών της Δύσης. Οι προσπάθειες για την καταγραφή και τη συστηματική μελέτη των χειρογράφων του Άθωνα ξεκίνησαν μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα και συνεχίζονται. Πρώτος ο Σπυρίδων Λάμπρου εξέδωσε έναν δίτομο κατάλογο κωδίκων του Όρους(πλην Βατοπαιδίου και Μεγίστης Λαύρας),που περιελάμβανε 6.619 χειρόγραφα. Στη συνέχεια, το 1925, ο καθηγητής Σωφρόνιος Ευστρατιάδης εξέδωσε στο Παρίσι έναν κατάλογο με τους κώδικες των μονών Βατοπαιδίου και Μεγίστης Λαύρας. Πλήρης πάντως κατάλογος δεν υπάρχει ακόμη. Ωστόσο το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών(ΠΙΠΜ) της Ι.Μ. Βλατάδων (Θεσσαλονίκη) έχει αναλάβει τη κατάρτιση ενός λεπτομερούς καταλόγου, όπως επίσης και τη μικροφωτογράφιση όλων των χειρογράφων. Έτσι το περιεχόμενο των χειρογράφων όχι μόνον θα διασωθεί, αλλά θα είναι εύκολη και η μελέτη τους από τους ειδικούς, που δεν χρειάζονται πλέον να επισκεφτούν τις μοναστηριακές βιβλιοθήκες για να τα μελετήσουν. Το ΠΙΜΠ, που υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, είναι ένα ιδιωτικό ίδρυμα που συντηρείται με επιχορηγήσεις και δωρεές. Ανάμεσα στ’ άλλα περιέχει ένα αρχείο μικροταινιών, ένα αρχείο διαφανειών (Slides) καθώς και ειδικές φωτοαναγνωριστικές συσκευές.

Η συντήρηση των αρχαίων χειρογράφων βασίζεται σ’ ένα πρόγραμμα, που περιλαμβάνει την τοποθέτησή τους σε ειδικές θήκες, για καλύτερη φύλαξη και μεταφορά. Την αποκατάσταση των διαλυμένων εξώφυλλων και εσώφυλλων και την τοποθέτηση φαρμάκων ενάντια στα φθοροποιά μικρόβια. Τέλος, σε συνεργασία και με ξένα πανεπιστήμια, εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα συντήρησης και απολύμανσης των χειρογράφων από καταστροφικά μικρόβια.

Η προσφορά των χειρογράφων του Αγίου Όρους στην πολιτιστική εξέλιξη της Ευρώπης είναι ανεκτίμητη. Όπως άλλωστε λέει χαρακτηριστικά και ο βιβλιοθηκάριος της μονής Μεγίστης Λαύρας, Ιερομοναχός Νικόδημος: «Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, που ακριβώς θα βρισκόταν σήμερα η ανθρωπότητα, χωρίς τις αρχαίες γνώσεις που διεσώθησαν με τα χειρόγραφα των βυζαντινών μοναστηριών και ιδιαίτερα του Αγίου Όρους. Κατά πάσα πιθανότητα η Αναγέννηση της Δύσης θ’ αργούσε μερικούς αιώνες…».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΠΗΓΕΣ


Ομιλία του Ιερομόναχου Νικόδημου Λαυριώτη για τα χειρόγραφα του Αγίου Όρους (Αθήνα, Οκτώβριος 1994)
Ιερομόναχος Νικόδημος Λαυριώτης, Τα Χειρόγραφα του Αγίου Όρους, περιοδικό ΑΝΤΙ, 1991.
Ευθύμιος Λίτσας, Βιβλιοθήκες και Χειρόγραφα στο Άγιο Όρος, εφημ. Θεσσαλονίκη, 13.02,1993
Κρίτων Χρυσοχοϊδης, Άθως: Αρχεία και Βιβλιοθήκες, Καθημερινή, 5.07.1993
Γιώργος Στάμκος, Ανοίγοντας μια Κιβωτό Γνώσεων, Τρίτο Μάτι Νο 39, Σεπτέμβριος 1994
Γιώργος Στάμκος, Τα Χειρόγραφα του Αγίου Όρους: Μια Χιλιετής Κληρονομιά και ο Αγώνας για τη Διάσωσή της, Επιστήμη & Τεχνολογία Νο 16, Ιούλιος-Αύγουστος 1996
Γιώργος Στάμκος, Μυστική Ελλάδα, κεφ. Οι Βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους, Αρχέτυπο 1999





zenithmag
http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2015/07/blog-post_43.html?spref=fb
Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters